Apenstreken......

Onze laatste vakantiedag is aangebroken, vanmiddag vertrekken wij naar de luchthaven om vervolgens pas morgenochtend aan te komen op schiphol.
Dacht dat het vorige verslag de laatste zou zijn en dat we niets meer mee zouden maken maar niets is minder waar. Na een rustdagje op het strand, onze eerste echte rustdag trouwens vonden we het tijd worden om toch nog maar iets te regelen. Op straat een chauffeur met auto geregeld voor de volgende dag want we wilden toch nog een tempel bezoeken die boven op een klif is gebouwd de Uluwatu tempel. Diverse verhalen gelezen over de apen die daar bivakkeren de een heeft ze amper gezien en de ander vond dat er teveel apen waren, maar ja ik heb het niet zo op die beesten, zo onvoorspelbaar en onberekenbaar, we zien het wel! De volgende dag om 9 uur werden we keurig opgehaald door Yazid onze driver. Hij vroeg of het goed was om niet de drukke hoofdweg te nemen maar binnendoor want dan zagen wij het echte Bali. Tuurlijk leuk, geen probleem. Na een prachtige route langs kleine dorpjes kwamen wij aan bij de tempel, oh ja Yazid had nog 1 tip, laat al je spullen in de auto, ook je zonnebril en stop alleen een beetje geld bij je want de apen kunnen heel gemeen worden en zijn getraind om spullen te jatten die je later terug kunt krijgen door geld te geven aan iemand die de apen met fruit lokken. Zo gezegd zo gedaan alleen de camera mee en die moest driedubbel om de pols, vond het erg overdreven maar ja we moesten het maar zelf ervaren. Yazid moest van mij ook mee maar kon niet beloven om de apen op afstand te houden, de verplichte sarong ging om en dacht nu kan mij niets meer gebeuren want ik heb echt niets bij mij. De tempel op zich is niet een van de mooiste maar ligt wel geweldig gelegen, mooie fotos kunnen maken van de afgrond onder je en de kliffen en hoge golven geweldig om te zien. Het stikte er van de apen en jaja de bloedzuigers waren er ook. Toen kwam er een grote aap op mij af en dacht nou ja het enige wat hij kan pakken is mijn sarong of hij springt op mij, heel brutaal liep hij op mij af ik kon niets doen en vond het echt doodeng en toen pakte hij mijn slippers en begon te trekken een geluk was dat ik mijn voet op de grond liet staan en Yazid een steen pakte en naar hem gooide, toen ging hij er gelukkig vandoor, blij dat Yazid mee was want Erik had er niets van meegekregen die stond fotos te maken. De rest van de weg liep ik ook met de nodige stenen in mijn hand en hoewel we met zijn drieen liepen die enge apen kwamen weer op mij af maar voordat die mijn slipper kon pakken gooide ik met stenen. Op de terugweg opeens een hoop tumult wij eropaf en ja hoor daar stond een hele grote man uit India op 1 slipper en waar was die andere nu? De aap was er lekker op aan het bijten en uiteindelijk naar wat heen en weer gedoe kreeg de man de afgekloven slipper terug. Dat was ons bezoek aan de tempel.
En weer werden wij uitgenodigd om ditmaal bij Yazid thuis tekomen kijken naar zijn huis, hij had niets zei hij maar kon ons wel een kopje thee aanbieden. Thuis bij de moslimfamilie werden we gastvrij onthaald door zijn zoontje van vier zijn vrouw liet zich pas veel later zien want die was druk met thee maken en haar hoofddoek omdoen natuurlijk. Na de thee geserveerd in een grote bierpul dachten wij oke we gaan weer maar nee zijn vrouw was aan het koken en wij moesten een hapje mee eten. Er kwam gefrituurde cassave op tafel en zwarte ketan met gula java en klappermelk, iets wat ik nog uit mijn jeugd ken en Erik vond het ook lekker. En met tweezakjes zelfgemaakte cassavechips van zijn vrouw gingen we weer terug naar ons hotel. Onderweg kwamen we langs een ceremonie van een crematie en ook daar mochten we kijken, heel apart en indrukwekkend om van zo dichtbij mee te maken.
Nou dit was het laatste verslag hoop dat jullie het leuk vonden om mee te lezen en oh ja de rest van de middag na het bezoekje heb ik kotsend in mijn hotelbed doorgebracht, de laatste avond van onze vakantie apart doorgebracht ik al kotsend en erik alleen in het restaurant, we hebben het overleefd. Doei morgen zijn we weer thuis.